سریال کمدی آمریکایی سال هاست که به سبد کالاهای فرهنگی ما اضافه شده است. بسیاری از ما که علاقه مند به دنیای نمایش و سرگرمی هستیم، بهترین سریال های کمدی آمریکایی یا بعضا معروف انگلیسی را دیده و خوب می شناسیم. حتی در مواردی ضرب المثل ها و گفته های آنها وارد زندگی ما می شود و در موقعیت های مختلف استفاده می شود. حتی گاهی الگوی برخی سریال های داخلی می شوند و جواب می دهند. اما این الگوهای شخصی یا رسمی دیگر محدود به مثلاً سریال «دوستان» نمی شود. قرن بیست و یکم شاهد کمبود سریال های کمدی خوب آمریکایی نبوده است. البته جای این سریال کمدی آمریکایی و چند سریال مشابه دیگر در بین طرفداران کمدی کمدی محفوظ است اما دهه 2010 سریال های خوب و در سال های اخیر مینی سریال های کمدی خوب کم نداشته است. انتخاب و معرفی یک سریال کمدی خوب کار سختی است. این پانزده سریال کمدی، آنطور که نمرات مردم و منتقدان نشان می دهند، جزو بهترین سریال های طنز دهه اخیر بوده اند که برخی از آنها برای ما آشناتر است.

معمولاً فیلم های جنایی ترسناک یا یک فیلم قاتل سریالی احساسات متفاوتی را در مخاطب ایجاد می کنند. از هیجان تا ترسی که از سر تا پا او را فرا می گیرد. یکی از هیجان انگیزترین و ترسناک ترین موضوعاتی که معمولا در رابطه با این گونه فیلم ها مطرح می شود این است که برخی از فیلم های جنایی ترسناک بر اساس یک داستان واقعی ساخته می شوند. این فیلم ها معمولا مخاطب خود را بیشتر می ترسانند. هر چقدر هم که بخواهیم در لحظاتی به خودمان بقبولانیم که داستان فیلم جعلی است، باز هم می دانیم که موضوع اصلی واقعی است و این به ما لرز می دهد.

طبیعتاً هر فرد علاقه مند به سینما با شنیدن نام هر فیلم خاطره انگیزی ابتدا به نام یا تصویر بازیگران آن فیلم فکر می کند. از آنجایی که سینمای هالیوود توجه مخاطب را به خود جلب می کند و بیش از هر جای دیگری در این کره خاکی بیننده دارد، طبیعی است که بازیگران هالیوود در بین عموم مردم شهرت بیشتری داشته باشند. سپس در میان بازیگران زن خارجی، سهم بازیگران زن هالیوودی چشمگیرتر از سایر سینماها است. در این مطلب نگاهی به بازیگران زن هالیوود انداخته ایم و به بررسی کارنامه 30 بازیگر زن خارجی پرداخته ایم. به همین دلیل در این مقاله خبری از بازیگران زن بزرگی مانند ستسوکو هارا از ژاپن یا سوفیا لورن از ایتالیا یا ایزابل هوپر و ژولیت بینوش از فرانسه و ... نمی باشد. چرا که شاید برخی نام ها مانند سوفیا لورن آنقدر در دنیا شناخته شدند که توانستند در هالیوود جایی برای خود پیدا کنند اما در نهایت بازیگرانی به حساب می آیند که در گوشه ای دیگر از دنیا بزرگ شده اند.

دو فیلم «باربی» و «اپنهایمر» پس از مدت ها انتظار برای علاقمندان بالاخره در یک روز اکران شدند. این دو فیلم جدا از تبلیغات زیادی که برایشان ساخته شده از چند منظر مهم هستند. اولین فیلم توسط گرتا گرویگ ساخته شد که با وجود داشتن چند فیلم به عنوان کارگردان، در میان فیلمسازان زن جنجالی قرار دارد. و علاوه بر این، فیلم درباره عروسک معروف باربی یا بر اساس آن است، بنابراین جذاب است. دومی را کریستوفر نولان ساخته است که یکی از کارگردانانی است که مانند خانم گرویگ از هالیوود حمایت می کند. علاوه بر این، فیلم در مورد یک شخصیت مهم در تاریخ جهان است. همان که او را «پدر بمب اتمی» می نامند و کیلیان مورفی آن را بازی می کند که با اینکه سال ها در هالیوود کار می کند، بعد از سریال «پیکی بلایندرز» به شخصیت جهانی تری تبدیل شده و البته... موضوع میم های اینترنتی آنچه در ادامه می خوانید، نقد نویسنده ای است که هر دو فیلم را در یک روز دیده و دو فیلم را از نگاه «باربی» در مقابل «اپنهایمر» بررسی کرده است.

با وجود اینکه نزدیک به 60 سال از انتشار کتاب و نزدیک به 50 سال از انتشار اولین نسخه سینمایی چارلی و کارخانه شکلات سازی می گذرد، خبر تبدیل شدن داستان پس زمینه ویلی ونکا به فیلم نشان می دهد که چقدر داستان رولد دال در میان همه نسل‌ها محبوب است. در سال 1964، رولد دال چارلی باکت را در داستان تخیلی خود به جهان معرفی کرد. داستان حول محور پسری معمولی است که یکی از بلیط های طلایی ونکا را پیدا می کند. این بلیط طلایی فرصت فوق العاده ای را برای باکت فراهم می کند تا زندگی آینده خود را تضمین کند و خود و خانواده اش را از فقر نجات دهد. «چارلی و کارخانه شکلات سازی» روایتی رنگارنگ و تخیلی با رگه های اخلاقی بسیار قوی است.

اولین اقتباس از این کلاسیک ادبی با بازی جین وایلدر در نقش ویلی ونکا در سال 1971 منتشر شد و مورد استقبال قرار گرفت. در سال 2005، دومین اقتباس از این اثر منتشر شد، اما تفاوت قابل توجهی با نسخه اول داشت. این فیلم جدید به کارگردانی تیم برتون فضای تاریک تری نسبت به نسخه قبلی داشت که جای تعجب نداشت، برتون همیشه با فضای تاریک فیلم هایش شناخته می شود. اما به هر حال این فیلم با بازی جانی دپ در نقش ویلی ونکا بسیار موفق بود.

«مرد عنکبوتی: به سوی آیه عنکبوتی» نقطه عطفی برای انیمیشن آمریکایی بود. این فیلم اکشن ابرقهرمانی 2018 با سبک هنری جسورانه و امپرسیونیستی خود با الهام از کمیک توجه مخاطبان را به خود جلب کرد و موجی از فیلم های هنری با سبکی مشابه به راه انداخت. با این اوصاف، دنباله این فیلم یعنی «مرد عنکبوتی: در سراسر دنیای عنکبوتی» (Spider-Man: Across the Spider-Verse) که در سال 2023 اکران شد، استاندارد دیگری را ایجاد کرد که صنعت انیمیشن آمریکا به آن دست پیدا خواهد کرد. تلاش برای رسیدن به سال های آینده. تلاش خواهد کرد. اگر به دنبال تعدادی از بهترین انیمیشن‌های سال‌های اخیر الهام گرفته از مرد عنکبوتی یا حداقل چیزی مشابه برای رفع عطش داستان‌گویی زیبا و انیمیشنی هستید، در اینجا 6 فیلم مرد عنکبوتی را برای طرفداران این فرنچایز آورده‌ایم. معرفی می کنیم

«میان ستاره‌ای» برخی از بهترین - و ماندگارترین - صحنه‌های حرفه‌ای کریستوفر نولان را دارد، مانند صحنه‌ای که کوپر گریان به تماشای متن‌های فرزندانش می‌نشیند یا سخنرانی برانت درباره عشق و صحنه پرتنش ارتباط در فضا. این فیلم به دلیل حجم تحقیقات علمی انجام شده برای ساخت آن شناخته شده است و سازندگان تمام تلاش خود را کرده اند تا همه چیز را تا حد امکان دقیق نشان دهند. صحنه‌های اکشن فیلم نیز با این ویژگی تقویت می‌شوند، زیرا نه تنها تماشاگران صحنه‌های تنش‌آمیز و از نظر بصری خیره‌کننده را تماشا می‌کنند، بلکه آنچه را که تماشا می‌کنند، حداقل در تئوری، کاملاً ممکن است.

از سوی دیگر، اسکلت احساسی داستان «بین ستاره ای» به شدت قدرتمند است و توانسته است بین شخصیت هایی که در نقاط مختلف کیهان هستند، پیوندهای محکمی برقرار کند. کوپر (متیو مک‌کانهی) که نمی‌داند دوباره آنها را خواهد دید یا نه، فرزندانش را به امید یافتن سیاره‌ای جدید که در آن بتوانند زندگی کاملی بسازند، رها می‌کند. یکی از همراهان او، دکتر امیلی برند (آن هاتاوی)، امیدوار است که سرانجام پس از یک دهه، برای اولین بار عشق گمشده خود را پیدا کند. این فیلم با روایت های پرماجرا و احساسی خود مخاطب را به سفری جذاب می برد. سفری که هم ضربان قلب را افزایش می دهد و هم ممکن است چشم ها را خیس کند.

فیلم Dune: Part Two (Dune: Part Two) سرانجام در سینماها به نمایش درآمد و جایگاه خود را در گیشه به دست آورد. دنباله مورد انتظار، اقتباس دنیس ویلنوو از اولین رمان فرانک هربرت به نام The Dune را تکمیل می کند و مجموعه را به عنوان یک فرانچایز فیلم تثبیت می کند. مجموعه ای که نباید از دست داد. اما نکات جالب و هیجان انگیزی در مراحل تولید «تلماسه: قسمت دوم» وجود داشت که شنیدن آن از زبان کارگردان فیلم خالی از لطف نیست.

کمتر کارگردانی در صنعت سینما به اندازه دنیس ویلنوو حرفه ای درخشان دارد. اساساً فیلم‌های او جایگاه او را تا حد یک افسانه بالا می‌برد. از «سیکاریو» تا «ورود»، «خونریز 2049»، «زندانیان» و البته «تلماسه» که منتقدان آن را جواهرات درخشان کارنامه هنری ویلنوو می دانند. اقتباس او از مجموعه کلاسیک فرانک هربرت به همین نام اخیراً با فیلم دومی با عنوان "تلماسه: قسمت 2" دنبال شد که برخی آن را بزرگترین و حماسی ترین فیلم علمی تخیلی قرن بیست و یکم می دانند.

البته این ادعا تا حدودی قابل درک است. «تلماسه 2» نیز مانند فیلم اول، صحنه های بصری شاهکاری دارد که می توان گفت در عصر امروز بی نظیر است. بدیهی است که دوره ای از فیلمسازی است که با وجود بودجه های کلان بسیاری از پروژه ها، نتیجه نهایی اغلب یک فیلم بی روح است. "تلماسه 2" خوشبختانه این مشکل را ندارد. برخی از تصاویر حتی آنقدر خیره کننده هستند که می توان آنها را قاب کرد و در موزه آویزان کرد. اما نکته اصلی در اینجا این است که آنچه «تلماسه ۲» از نظر بصری موفق می‌شود، با نفاق اخلاقی که در لایه‌های این اقتباس نهفته است، رسوا شده است. جدای از آن، «تلماسه 2» می‌تواند مقدمه‌ای برای انحراف کامل از منبع اصلی باشد که تفاوت‌هایش با کتاب فرانک هربرت چشمگیر است. انحرافی که حتی از اولین اقتباس «تلماسه» دنیس ویلنوو شدیدتر خواهد بود و حالا که خبر «تلماسه ۳» تایید شده، نگرانی ما را بیشتر می کند. بیایید هر یک از این ایرادات را یکی یکی مرور کنیم و استدلال کنیم که چرا سری ویلنوو به فیلم دیگری نیاز نداشت. لازم به ذکر است قسمت هایی از داستان فیلم «تلماسه 2» و کتاب های هربرت فاش می شود.

سریال های انیمیشن «مردان ایکس» و «مرد عنکبوتی» در بین بچه های دهه نود بسیار محبوب بودند. اما به نظر می رسد سیاست عجیب مارول استودیو بازگشت مردان ایکس را آسان کرده است. تاکنون X-Men 97 یک احیای خوشایند برای طرفداران ثابت کرده است. برای بسیاری از بچه های دهه 90، این سریال انیمیشنی اولین مواجهه آنها با X-Men در فرهنگ عامه بود، و با توجه به موفقیت سری جدید، آن بچه های بزرگ شده نقش بزرگی در موفقیت اخیر آن در دیزنی پلاس داشتند. از آنجایی که «مردان ایکس: ۹۷» بار دیگر ثابت می‌کند که نوستالژی همچنان برگ برنده سینما و تلویزیون امروزی است، خیلی سخت است که آرزوی احیای نمایش دیگری برای بچه‌ها و بزرگسالان طرفدار مارول نداشته باشیم، سریال انیمیشن Man. اسپایدر علاوه بر مردان ایکس، می توان گفت که مرد عنکبوتی نقش مهم تری در افزایش محبوبیت مارول در فرهنگ عامه داشت. در حالی که احیای مرد عنکبوتی بعدی عاقلانه ترین تصمیم برای استودیو به نظر می رسد، قابل درک است که چرا مارول ابتدا سری X-Men را احیا کرد.